zalatywać (czymś)

См. также в других словарях:

• wionąć — dk Vb, wionąćnie, wionąćną, wioń, wionąćnął, wionąćnęła, wionąćnąwszy książk. «o wietrze, podmuchu powietrza itp.: wiejąc nadlecieć, powiać skądś, zawiać; także ndk o zapachu, cieple, parze itp.: być przywianym, przyniesionym, przywiewanym,… …   Słownik języka polskiego

• zatrącać — ndk I, zatrącaćam, zatrącaćasz, zatrącaćają, zatrącaćaj, zatrącaćał 1. forma ndk czas. zatrącić (p.) 2. «być podobnym do czegoś, przypominać coś w pewnym stopniu; trącić, zalatywać czymś» Wiersze zatrącają wpływami romantycznych poetów. Strój… …   Słownik języka polskiego

• zatrącać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zatrącaćam, zatrącaća, zatrącaćają {{/stl 8}}– zatrącić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, zatrącaćcę, zatrącaćci, zatrącaćtrąć, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} wspomnieć o czymś na marginesie, rzucić mimochodem jakąś… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• trącić — dk VIa, trącićcę, trącićcisz, trąć, trącićcił, trącićcony 1. forma dk czas. trącać (p.) 2. ndk «wydzielać niemiłą woń, mieć nieprzyjemny, przykry zapach; zalatywać» Wino trąciło pleśnią. ◊ Coś trąci myszką «coś jest przestarzałe, niemodne,… …   Słownik języka polskiego

• wiać — ndk Xb, wieję, wiejesz, wiej, wiał, wiali a. wieli 1. «o masach cząsteczek powietrza, warstwach, falach powietrza: być w ruchu, przesuwać się z jakąś szybkością, siłą» Wiatr wieje. Wiał silny wicher z północy a. od północy. ◊ Wiedzieć, orientować …   Słownik języka polskiego

• zajechać — dk, zajechaćjadę, zajechaćjedziesz, zajechaćjedź, zajechaćjechał zajeżdżać ndk I, zajechaćam, zajechaćasz, zajechaćają, zajechaćaj, zajechaćał 1. «jadąc dotrzeć do jakiegoś celu, przybyć jakimś środkiem lokomocji na miejsce, zakończyć podróż;… …   Słownik języka polskiego